www.erzurumgunebakis.com/ Sedanur Bingöl 

Aktif olarak çalışmalarını sürdürerek engellilerin ihtiyaçlarını gidermek adına hizmet veren Türkiye Sakatlar Derneği Erzurum Şube Başkanı Sadullah efe, 20 yıllık süreci değerlendirerek şehrimizdeki engelli vatandaşlar için eksik olan konular hakkında konuştu. 

Konuşmasına Engelli vatandaşların sorunlarının geçmişten bu günümüze kadar gerek ekonomik anlamda gerek sosyal anlamda gerekse sağlık hizmetleri anlamında daha iyi olduğunu belirterek başlayan efe, “gelinen noktada eskiye nazaran şu an daha iyi durumdayız ancak her engelli vatandaşın sorunları aynı olmamakla birlikte, yaşına, cinsiyetine ve engeline göre farklılıklar gösteriyor” söylemlerinde bulundu. 

“50 yaşındaki bir engelli vatandaş ile çocuk yaştaki engelli vatandaşımızı aynı kefeye koymak mümkün değildir çünkü 50 yaşındaki vatandaşın ekonomik veya sosyal yönden beklentileri eskiye oranla azalmış olabilir ama çocuk yaştaki bir engellinin beklentisi daha yeni yeni oluşuyordur” diyen Efe, Engelli çocuk vatandaşların, eğitimde, erişimde, ulaşımda, sosyal alanlarda, hastanelerde veya kurumlarda sıkıntılarının devam ettiğini belirtti. 

“Hizmet olanaklarında yaşanan sıkıntılar devam ediyor”

“Engelli çocuk vatandaşlarımızın, eğitimde, erişimde, ulaşımda, sosyal alanlarda, hastanelerde veya kurumlarda sıkıntıları devam ediyor. Engelli vatandaşlarımız için hizmet Sadece bir caddenin beli bir noktasında rampanın olmasıyla sınırlı kalmayarak, evinden çıktığı andan itibaren gitmek istediği yere gitmesini ve tekrar evine dönmesini sağlayacak ulaşım ağı gerçekleştirilerek, bu ulaşım ağında karşılaşacağı durakların, üst geçitlerin, sosyal mekanların olması gerekiyor. Şehir planlamasının tam anlamıyla engelli bireyler için uygun olduğunu söylemek doğru değil” söylemlerinde bulundu. 

“Sağlık hizmetlerinde istenilen seviyede değiliz”

“Sağlık hizmetleri ve rehabilitasyon hizmetleri istenilen seviyede değilken bundan kaynaklı olarak bizler olayın sadece ekonomik boyutunu ele aldığımız zaman manevi boyutunu ihmal edebiliyoruz, manevi boyutunu ele aldığımız zaman ekonomik boyutunu ihmal edebiliyoruz. Bugün halen daha engelli bireylerin kullanmış oldukları yardımcı araç gereçlere, sağlık uygulama tebliğine göre 2011’den beri üzgün bir gün güncelleme yapılmadı”. 

“Devlet destekleri yeterli olmayabiliyor”

Bugün devlet mesela bir tekerlekli sandalyeye bin TL öderken aslında piyasada 5 bin liradan aşağıya manuel bir sandalye yok veya bir akülü sandalyeye devlet 5 bin TL ödüyorsa piyasa da 20 bin TL’den aşağı akülü sandalye yok akülü sandalye yok” 

“Okullarda istenilen şekilde eğitim alınamıyor”

Okullarda henüz istediğimiz şekilde eğitim alamıyoruz çünkü ortopedik engelli vatandaşlar, fiziksel engelli vatandaşlar, görme engelli vatandaşlar ve işitme engelli vatandaşların farklı farklı sıkıntıları olabiliyorken hepsine farklı şekillerde yardım edilmeli” diye konuştu.